Από το GamerGate στην Pizza Fan
Οι διαδικτυακές καμπάνιες παρενόχλησης ξεκίνησαν από το χώρο των βιντεοπαιχνιδιών. Το 2014 ο πρώην σύντροφος μίας κουίρ δημιουργού, της Zoë Quinn, υπαινίχθηκε δημόσια ψευδώς πως εκείνη είχε συνάψει ερωτική σχέση με δημοσιογράφο ώστε να αποσπάσει θετική κριτική για βιντεοπαιχνίδι της. Με αφορμή αυτό, και με πρόφαση την περιφρούρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, ξεκίνησε μία μαζική καμπάνια παρενόχλησης που όνομάστηκε Gamergate. Αρχικά στοχοποίησαν την συγκεκριμένη δημιουργό αλλά σταδιακά επεκτάθηκαν και σε άλλες επιφανείς γυναίκες του χώρου επιστρατεύοντας, μεταξύ άλλων, δημόσιες ανάρτησεις προσωπικών τους στοιχείων (όπως διεύθυνση κατοικίας) και απειλές βιασμού και θανάτου.
Έκτοτε η τακτική έχει υιοθετηθεί από την ακροδεξιά, έχει βελτιστοποιηθεί και παγιωθεί. Πλέον στο στόχαστρο μπαίνει και ο βιοπορισμός μας. Υπό την κυβέρνηση Τραμπ και μετά τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, η ισχύς της έχει πολλαπλασιαστεί. Ο Τζίμι Κίμελ μπορεί να επέστρεψε, αλλά δεκάδες Αμερικανοί έχουν χάσει τις δουλειές τους επειδή τόλμησαν να μη δείξουν τον δέοντα σεβασμό. Το παράδειγμα του Πάρι Ρούπου και της Pizza Fan είναι μία ακόμη προσπάθεια εισαγωγής της πρακτικής και στην Ελλάδα. Δε θα είναι η τελευταία.
Έχει σημασία ότι τόσο στο Gamergate, όσο και στον Τσάρλι Κερκ αλλά και τον Πάρι, η εξοργισμένη αντίδραση δεν είναι ειλικρινής. Δεν είναι ότι στεναχωριούνται πραγματικά για το θανόντα ή ότι προσβλήθηκε όντως η εθνική τους συνείδηση. Απλά θέλουν να επιβληθούν. Φαίνεται, άλλωστε, κι από το πόσο ήπιες (ή και αβάσιμες εντελώς) είναι οι εκάστοτε αφορμές. Κι αυτό, όμως, είναι μέρος του «παιχνιδιού»: να καταφέρουν να σε απολύσουν για κάτι που ξέρετε κι οι δύο ότι είναι ασήμαντο, απλά επειδή μπορούν. Είναι επίδειξη δύναμης.
Πότε δεν έχει νικηθεί ο φασισμός με συμβιβασμό. Κάθε υποχώρηση του δίνει πάτημα να απαιτήσει περισσότερα, να εντείνει την δράση του, να αναζητήσει κι άλλους στόχους. Η μόνη απάντηση είναι μηδενική ανοχή στον τραμπουκισμό τους.
2025-09-25